Παιδάκια πονεμένα
Πού τά χεράκια τους σηκώνουν
Στόν ἥλιο
Πού ζητοῦν ν᾽ ἀναπνεύσουν
Τόν βορεινό ἀγέρα
Πού λυσσομανᾶ
Στό Ὄρος τῶν Ἀμώμων

 

.......................................

Παιδάκια πού
ἡ ζωή
τούς ἔδειξε νωρίς
τό σκληρό της πρόσωπο
κι ἐναγώνιες προσευχές ἀναπέμπουν
στόν δακρυσμένο οὐρανό τῆς Πεντέλης.

.........................................................................

Πόσο βαθιά σκάβει
ὁ πόνος καί τό δάκρυ
τά μικρά τρεμάμενα σπουργίτια
πού κατοικοῦν
φυλακισμένα σέ ἀφιλόξενες  φωλιές

...............................................................................

 Θυμᾶμαι ἀκόμη αὐτά
Τά πονεμένα ματάκια
Πού μ᾽ εὐχάριστη ἔκπληξη
ἀναφώνησαν:
«ὁ παππούλης»

...............................................

Μέ ὅση δύναμη μοῦ ἀπόμεινε,
Θεέ μου, σοῦ λέω:
Θυμήσου τά μικρά σου ἀγγελούδια
Τούς πρώτους κατοίκους
Του Παράδεισου

Ἁγ. Παρασκευή  9/ 04 /  2014